De vloer op. Ik ben eigenlijk met Sinterklaas bezig en dwaal een beetje af. Want dat idee voor een blog was er al. En t moet nou maar es wezen. Verwacht geen rode draad in dit geheel.
Ondertussen plaats ik hier ook veel verhalen van eerder (al is het meeste sinds dec. 2010 geschreven, maar ik dateer meestal naar de tijd dat het gebeurd is). Want de deadline is weg. Een van de redenen dat ik een blog zo fun vind. Je kunt naar hartelust 24/7 berichten plaatsen/bewerken/verwijderen. Het contrast met mijn vroegere werk als eindredacteur van drukwerk kan niet groter zijn. Ik vind het nog steeds fascinerend dat ik een tekst als Het loodje (zie 2001 (1)) na tien jaar herlees en er nog een goed gevoel bij heb. Geen woord teveel. Dat was op dat moment dus het enig juiste om te schrijven. Een mooi idee. Drukwerkwaardig, want na de laatste proef staat het er gewoon onherroepelijk.
Oplages tellen ook niet meer. Ja, de blogstatistieken, waarin je o.m. het land van herkomst van lezers kunt zien. Dat is aardig.
Op deze pagina's zullen mijn lezers nooit zekerheid hebben of ik niet gisterenmorgenvandaagzonet heb zitten veranderen, verplaatsen, een mening herzien. Ikzelf heb die zekerheid ook niet. Je kunt het allemaal zo weer veranderen, herroepen.
Een mooi medium voor vanalles wat mij boeit of bezig houdt in dit leven. In dit land.
groeten Simon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten