hier de dag | hier de nacht

We zaten bij het vuur en wijdden onze spiraal in. Het eeuwenoude symbool voor inzicht in je levensloop. De schemer kleurde het land. En opeens zat daar op de paal bij het bruggetje de uil. Een paar meter bij ons vandaan. Ze kwam en zag dat het goed was. Al gauw werd de uil afgehaald door een tweede en samen vlogen ze de nacht in. En ik denk terug aan een tijdje geleden. Samen zitten we in Marjan’s huis en genieten met de lichten uit van de invallende schemer. En opeens staat die ree ons aan te staren vanuit het weiland. Magische momenten. De natuur. Wat zegt ze ons.

Heerlijk vinden we het op Marjan’s land bezig te zijn. Dat ene overhoekje niet te maaien, want de jonge haas vindt er rust en onderdak. En in het oude riet nestelen de roodborsttapuiten.
Bevoorrecht voel ik me op een steenworp afstand van deze fijne plek nog een thuis in te gaan richten. Over enige tijd ga ik op het naastgelegen weiland wonen. Naast de al bestaande tiny houses beginnen we nog een fraai nieuw woonproject. Landjegoed heet het. Ik zal er gauw wel weer over berichten. En zo neem ik langzaamaan na 5 jaar afscheid van de Biotoop en de stad.

De tussentijd, de coronatijd heeft me geholpen een besluit over mijn thuisplek te nemen. Dit jaar ga ik me richten op dit project. En heb nog helemaal geen aandrang mijn ‘oude’ werk weer op te pakken.. Dit jaar zijn er geen reizen en wellicht ook geen coaching. Komt het terug? Ik wil meer de richting op van healing. Nog meer diepgang. Duurzamer; niet meer vliegen. Nog meer vertraging.

Ontmoetingen. Ook jij bent welkom bij ons vuur. Stil de tijd.